POEZIJA PUNA EMOCIJA Na današnji dan rođena je pjesnikinja Desanka Maksimović

Pjesnikinja Desanka Maksimović (1898-1993), član Srpske akademije nauka i umetnosti, čija se poezija odlikuje toplinom, senzibilnošću, neposrednošću, muzikalnošću i rodoljubljem, rođena je 16. maja 1898. godine.

Maksimovićeva je završila beogradski Filozofski fakultet i bila profesor u Obrenovcu, Dubrovniku i Beogradu.

Ona je napisala zbirke pjesama: “Pesme”, “Zeleni vitez”, “Pesnik i zavičaj”, “Otadžbino, tu sam”, “Miris zemlje”, “Tražim pomilovanje”, “Nemam više vremena”, “Pesme iz Norveške”, “Letopis Perunovih potomaka”, “Ničija zemlja” i “Slovo o ljubavi”, zbirku pripovjedaka “Ludilo srca”, te romane “Otvoren prozor” i “Ne zaboraviti”.

Maksimovićeva je putovala širom tadašnje Jugoslavije i imala veliki broj prijatelja među piscima i pjesnicima, a neki od njih bili su Miloš Crnjanski, Ivo Andrić, Gustav Krklec, Isidora Sekulić, Branko Ćopić.

Poezija Desanke Maksimović je ljubavna, rodoljubiva i osjećajna.

Prijestimo se njene pjesme Strepnja

Ne, nemoj mi prići

Hoću izdaleka

da volim i želim tvoja oka dva.

Jer sreća je lepa samo dok se čeka,

dok od sebe samo nagoveštaj da.

 

Ne, nemoj mi prići

Ima više draži

ova slatka strepnja, čekanja i stra’.

Sve je mnogo lepše donde dok se traži,

o čemu se samo tek po slutnji zna.

 

Ne, nemoj mi prići

Našta to i čemu?

Izdaleka samo sve ko zvezda sja;

izdaleka samo divimo se svemu.

Ne, nek mi ne priđu oka tvoja dva.